Klimaatburgemeesters

De klimaatburgemeesters van Uitgeest en Castricum zetten zich in om andere inwoners te inspireren voor een duurzame leefstijl.

leestijd: 5 minuten

Marijke Twisk (Uitgeest), Theo Versteegen (Castricum) en Marleen Heeman (Castricum) stellen zich graag aan u voor, door te reageren op zeven stellingen over het klimaat. 

Marijke: EENS. En laten we daarbij vooral niet wachten op nieuwe innovaties, want er liggen al vele goede innovaties op de plank.

Theo: ONEENS. Met innovaties alleen gaan we het niet redden. Er zijn nog twee andere bouwstenen nodig. Ten eerste moeten we ons gedrag veranderen. En ten tweede is er een systeemverandering nodig. Dat gaat over het grotere plaatje waarin overheid en grote bedrijven een rol spelen.

Marleen: ONEENS. We moeten álle middelen inzetten. We kunnen niet achteroverleunen. Er is een omslag in het denken nodig: we moeten minder consumeren. We kunnen niet de luxe veroorloven om de technologie als 100% oplossing in te zetten.

Theo: EENS. Ik leg een steen in de rivier, en de loop zal nooit meer hetzelfde zijn. Elk individu kan een verschil maken. De groep volgers moet wel groter worden. En dat is moeilijk, want er zijn veel verleidingen om uit de stoet te stappen. Ik hoop dat meer mensen gaan inzien, dat het genieten van het kleine, gewone en lokale dingen, veel voldoening kan geven.

Marijke: EENS. We zijn kuddedieren. Een nieuwe kudde kan alleen ontstaan, als één individu het lef heeft uit de grote kudde te stappen en anderen probeert mee te nemen om iets nieuws te starten. Ik durf dat, en daar ben ik trots op. Voor kuddestarters als ik, is dit een goede tijd om in te leven. We worden niet meer raar aangekeken. Het wordt steeds gewoner, om een verband te zien tussen welvaart en welzijn.

Marleen: EENS. Misschien maar een klein verschilletje, maar toch ga ik ervoor. Ik kan niet toekijken, ik wil iets doen. Daar waar ik een verschil kan maken, doe ik dat. Maar het echte verschil kan pas gemaakt worden als er een systeemverandering komt.

Marleen: ONEENS. Er zijn veel andere onderwerpen belangrijk. De crux is, het hangt allemaal samen. Het denken in samenhang, zijn we niet gewend. In ons schoolsysteem leren we in hokjes denken; alle vakken staan apart in het rooster.

Theo: ONEENS. Bewegen is net zo belangrijk. Want dit is een randvoorwaarde voor het leven. Het hoort thuis in het rijtje eten, drinken en slapen. Een ander belangrijk onderwerp nu, is bestaanszekerheid. Dan denken mensen meestal als eerst aan genoeg geld hebben. Maar besef ook: ons bestaan is alleen zeker als we gezond zijn, en leven op een gezonde planeet. 

Marijke: ONEENS. Ook ik vind dat deze andere onderwerpen nu heel relevant zijn én dat die samenhang steeds duidelijker wordt. Je ziet het ook in de landelijke politiek. PvdA, van oorsprong een economische partij, gaat nu samen met de natuurgerichte GroenLinks. Logisch, want we kunnen geen geld blijven verdienen als we zo doorgaan. We moeten eerst onze gezondheid redden. Anders is er op alle facetten verlies.

Marijke: ONEENS. We kunnen de flora en fauna nog wel redden, als iedereen zichzelf gezond houdt, en de kleine omgeving daaromheen. We zijn hier om de planeet mooi te maken. Spreek elkaar daar vooral op aan. Het is maar een kleine gedachteverandering. En het werkt magisch: het lukt mij meestal om met iedereen op één lijn te komen. Niemand is tegen de natuur. Onze liefde voor de natuur verbindt ons, en daardoor gaat het lukken.

Marleen: ONEENS. We kunnen de planeet nog redden, als we veranderen. De geschiedenis leer ons: als het moet, gaat verandering heel snel. Een klassiek voorbeeld: in de tweede wereldoorlog had een groot deel van de Britse bevolking binnen no time een moestuin. Dat leek daarvoor onmogelijk, maar het gebeurde! Nog iets: de mannen waren weg, naar het slagveld. En ineens gingen vrouwen de arbeidsmarkt op.

Theo: EENS. We kunnen de planeet niet meer houden zoals hij is. Er zijn al onomkeerbare gevolgen ingezet. Veel fauna en flora is bedreigd of al verdwenen. Het gaat er nu om, dat we nog meer gevolgen weten in te perken.

Theo: EENS. Maar inwoners en grote bedrijven net zozeer. De grote spelers moeten de kleine spelers faciliteren. Thuiswerken bijvoorbeeld, dit zou de norm moeten zijn voor de beroepen waarvoor dat mogelijk is.

Marijke: EENS. De gemeente is de spil tussen de landelijke overheid en het lokale bedrijfsleven. Daar moet een grote omslag gemaakt worden.

Marleen: ONEENS. Niet alléén de gemeente. De gemeente moet de inwoners daarin meenemen, en nog veel meer optrekken met inwoners. Dat gebeurt wel al steeds meer, maar mag wat menselijker. Nu staan protocollen nog vaak in de weg.

Marleen: ONEENS. Ik doe het vanuit passie en maak het leuk, zinvol en vermakelijk. Natuurlijk is het af en toe lastig. Dingen kunnen me wel aangrijpen. Lachen helpt, verbinden helpt.

Theo: ONEENS. Het kost mij geen enkele moeite. Vervuilen, dát kost mij moeite. Het is wel frustrerend dat de mensen, die aan de knoppen draaien in grote bedrijven en bij de overheid, niet allemaal beseffen dat het anders moet, dat het sneller moet.

Marijke: ONEENS. Ik heb wel periodes dat ik mijn voetafdruk verafschuw. Op die dagen voel ik me schuldig over alles wat ik consumeer. Het is een soort ecorexia. Ik vind mijn kracht dan weer, als ik zie dat ik een goed voorbeeld ben, en een positieve invloed heb.

Marijke: EENS. De technologie is er klaar voor, de kennis en expertise is er. Het is nu tijd om te dóen. Of eigenlijk, níet doen. Want we moeten vooral onze slechte gewoontes afleren. Kritisch consumeren, kun je gewoon leren, haha!

Theo: EENS. Gewoon doen. Minder spullen gebruiken, repareren, reizen per fiets en ov in plaats van de auto, het energieverbruik in je huis anders organiseren. Op al die vlakken kunnen we dingen anders doen of juist níet doen; vliegen bijvoorbeeld.

Marleen: EENS. Iets niet meer ‘mogen’, roept weerstand op. Niemand wil iets kwijt. Maar kijk eens opnieuw naar de situatie: je laat iets los, maar je wint ook iets. Voor veel gewoontes die je opgeeft, krijg je een beetje gezondheid terug. Het verrijkt je.