VvE de Rekere

Bij het verduurzamen van een VvE komt heel wat kijken. Hoe pak je dat aan, als bestuur? Bij Huis De Rekere in Bergen hebben ze de goede formule gevonden. “Je hoeft niet alles op zijn kop te zetten. Werk aan vertrouwen en doe het zo democratisch mogelijk.”

Er heerst een vredige rust op het complex van Huis De Rekere in Bergen, op deze zonnige zomerochtend. Maar schijn bedriegt. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan de toekomst. Het doel: aardgasvrij worden op een manier die past bij het gebouw en de bewoners. En daar komt heel wat bij kijken, weet Henk van den Herik (81). Hij is voorzitter van de vereniging van eigenaren (VvE). “Er zijn 84 appartementen in dit gebouw en in totaal 100 bewoners. Dus dan is het wel een uitdaging om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Gelukkig is iedereen toch wel redelijk enthousiast.”

Sterker nog: het initatief om te gaan verduurzamen kwam vanuit de bewoners zelf. “We hebben hier een bewonerscommissie die op zeker moment de vraag opwierp of we iets aan verduurzaming moesten gaan doen”, vertelt VvE-bestuurslid Ton Boerrigter. “Toen de gemeente een informatieavond organiseerde over het verduurzamen van VvE’s was dat voor ons een trigger om er echt mee aan de slag te gaan.”

De informatieavond leidde tot een volgende stap: het laten opstellen van een adviesrapport door Vverduurzamen op kosten van de gemeente. “Daar zijn we heel blij mee. Het geeft inzicht in wat we kunnen doen en hoe we dat kunnen financieren. Het is een goede basis om met elkaar het gesprek te voeren over hoe we willen verduurzamen en in welk tempo.” De eerste werkzaamheden zijn al begonnen. Boerrigter: “Het dak krijgt extra isolatie en we doen wat kleine projecten, zoals het dichten van kieren. Daar bespaar je veel mee.”

Wat bij verduurzaming helpt is om niet te veel hooi op je vork te nemen. Van den Herik legt uit: “Je hoeft niet alles op zijn kop te zetten. We willen de komende twee tot drie jaar alles te doen wat haalbaar is. En de rest komt later wel. Je moet niet verder springen dan je polsstok lang is.” Ook als het over geld gaat: “Natuurlijk zouden we het liefst budgetneutraal willen verduurzamen. Maar dat gaat niet. Ook daarom doen we het stap voor stap en proberen we zo goed mogelijk uit te leggen hoe alles in elkaar zit.”

Bewoners meekrijgen, dat is voor veel VvE’s een vraagstuk bij verduurzaming. Voorzitter Van den Herik beaamt dit en zegt: “Je moet het zo democratisch mogelijk

doen. Ons belangrijkste uitgangspunt is dat we alles doen in overleg met de bewoners. Zo hebben we bijvoorbeeld een energiecommissie opgericht met daarin twee bestuursleden en vijf bewoners. Breng mensen bij elkaar met verstand van zaken. Dat zorgt voor draagvlak.”

Het helpt bovendien dat er veel saamhorigheid is. “Huis De Rekere is in 1972 gebouwd als complex voor senioren met een hoog servicegehalte. Er was ooit zelfs een keuken voor de bewoners. En nog altijd hebben we een receptie en een huismeester, en gezamenlijke ruimtes waar mensen bij elkaar komen voor een kop koffie en allerlei activiteiten. De sociale aspecten van vroeger zijn gebleven en daardoor is de sfeer heel goed.”

Van den Herik en Boerrigter zijn zelf vrijwel dagelijks te vinden in de koffiehoek. Voor een praatje, maar ook zodat mensen dingen kunnen vragen en bespreken. Van den Herik: “Dat informele contact is heel waardevol. Hierdoor hebben mensen onderling veel vertrouwen. We houden ook ‘voorvergaderingen’ waarbij iedereen makkelijk vragen kan stellen zonder dat we meteen een besluit hoeven te nemen. Dat helpt om het met elkaar eens te worden”, zegt de voorzitter. Veel communiceren is daar een onderdeel van, valt Boerrigter hem bij. “We maken elke maand een nieuwsbrief, ook als er niet veel te melden is. Want we willen laten merken dat er wat gebeurt.”

Beide mannen zich graag in voor de goede zaak. Van den Herik: “Ik ben 50 jaar actief geweest in het verenigingsleven. En nu dus als voorzitter van de VvE. Dan heb je ook wat om handen hè.” Boerrigter vult aan: “Ik vind het leuk om te doen. En het is tenslotte ook mijn huis.” Met zijn 88 jaar is hij niet meer de jongste, maar dat geldt voor de meeste bewoners van Huis De Rekere. “Op je zeventigste ben je hier een jonkie”, grapt hij. “En toch kijken we met zijn allen vooruit.”